به نقل از «آنا»

حضرت خدیجه (س) آینده‌ای را می‌دید که دیگران نمی‌دیدند

تاریخ انتشار: ۲ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۳۹۹۸۹۲۸۷

حجت‌الاسلام امیرعلی حسنلو مدیرگروه تاریخ و سیره مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه‌های علمیه در گفتگو با خبرنگار دین و آیین خبرگزاری علم و فناوری آنا با اشاره به نقش حضرت خدیجه (س) در تمدن‌سازی گفت: حضرت خدیجه (س) اولین بانوی حامی رسول خدا (ص) در مواجهه با کفر و شرک بود. فرهنگ جاهلی هیچ نقشی برای زن در زندگی قائل نبود، اما این بانوی بزرگوار نه تنها نقش بزرگی آفرید بلکه در کنار چند زن انگشت‌شمار در تاریخ بشریت به عنوان اسوه معرفی شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: هنوز نقش خدیجه به عنوان زن در کنار پیامبر (ص) و پیشبرد اسلام به طوری که شایسته است تبیین نشده است تا بانوان بدانند در دینداری و فرهنگ سازی در اسلام چه میزان می‌توانند سهم داشته باشند. امروزه فرهنگ غرب می‌خواهد با استفاده از عواطف، مهر و عشقی که خداوند برای دینداری، خدمت به دین و تربیت انسان در وجود زن قرار داده، آن را در مقابل دین قرار دهد.

حضرت خدیجه (س) یکی از ارکان تمدن اسلامی است

حجت‌الاسلام حسنلو با تأکید بر اینکه زن عنصر حیات‌بخش به زندگی در کنار مرد است، اظهار کرد:حضرت خدیجه (س) یکی از ارکان استقرار دین، فرهنگ و تمدن اسلامی است، در واقع اسلام با چند عنصر و رکن اصیل پیشرفت کرد؛ اخلاق محمد (ص)، ایثار و مهر خدیجه (س) به همسرش و اموال خدیجه (س)، جهاد و ایثار علی (ع) و همسرش فاطمه (س)؛ بنابراین همواره نقش زن را در کنار دینداری و تاریخ‌سازی به صورت بسیار برجسته می‌بینیم، چنانکه در بقای دین نقش زینب (س) را در کنار برادرش امام حسین (ع) هرگز نمی‌توان نادیده گرفت.

وی با اشاره به دوران زندگی حضرت خدیجه (س) ادامه داد: پیامبر اسلام (ص)، از طرف خدا مأمور بود که با خرافات، مظاهر شرک و بت‌پرستی، ستمگری و محرومیت توده‌های ضعیف و فقر و ... مبارزه کند. اما مشرکان، با همه توان در مقابل حضرت (ص) ایستادند و ناسزا گفتند؛ سر راهش را با خار و خاشاک می‌بستند؛ در حال نماز و پرستش به او توهین کرده و روابط خود را با او و یارانش کردند. طعام و خوار‌وبار را در اختیار او و پیروانش قرار نمی‌دادند. در کل، محیط خارج، علیه پیامبر (ص) به پیکار و نبرد برخاسته بود و همه مشرکان با دعوت و رسالتش مخالفت کردند.

چگونه حضرت خدیجه (س) بحران سال‌های ابتدای بعثت را مدیریت کرد؟

این استاد حوزه اظهار داشت: با وجود این همه دشمن، موانع و مشکلات، پیامبر (ص) هر روز وقتی به خانه می‌آمد، به لطف خدا، آن چنان دل حضرت خدیجه (س) نورانی و سرشار از معرفت و حکمت شده بود که فضای خانه را برای پیامبر (ص) آرام کرده بود. زینب بنت الشاطی نویسنده مصری می‌نویسد:«آیا جز خدیجه، هیچ بانوی ثروتمندی که در ناز و نعمت و آسایش و احترام زیسته، می‌توانست با کمال رضایت و خرسندی از زندگی اشرافی، اموال بسیار و عزت و توان‌گری چشم بپوشد؛ تا در دشوار‌ترین لحظات زندگی کنار همسرش بایستد و او را در بلایا و مشکلات موجود در راه تحقق هدفی که به حقانیت آن ایمان داشت، یاری کند؟! حاشا و کلا! فقط خدیجه چنین بود و زنان دیگر، چون او نیستند، مگر آنکه در طبقه و رتبه او باشند».

وی گفت: حضرت خدیجه (س) آینده‌ای را می‌دید که دیگران نمی‌دیدند. او می‌دانست دین حضرت محمد (ص) حق است و طولی نخواهد کشید که پرستش خدای یگانه، جای پرستش بت‌ها را خواهد گرفت؛ و خدا پیامبرش را یاری می‌کند و روز به روز بر شهرتش افزوده می‌شود. حضرت خدیجه (س) در اسلام مقامی یافت که از میان بانوان، جز دخترش که سیده نساء عالمین است کسی به آن مقام و افتخار دست نیافت و خدا نسل پیامبر (ص) را از چنین بانویی قرار داد.

هیچ‌کس برای پیامبر (ص)، خدیجه نشد

حجت‌الاسلام حسنلو خاطرنشان کرد: پیامبر (ص) بعد از وفات خدیجه (س) هرگز او را فراموش نکرد و از اخلاق و صفات او یاد می‌کرد. از عایشه روایت شده که روزی از روز‌ها حسادت و غیرت زنانه مرا گرفت، گفتم: او پیرزنی بیش نبود و خدا بهتر از او را به شما عوض داده است. پیامبر (ص) غضبناک شد، به طوری‌که موی جلوی سرش از خشم تکان می‌خورد، سپس فرمود: به خدا، بهتر از او را خدا به من عوض نداده؛ ایمان آورد به من، وقتی مردم، کافر بودند، مرا تصدیق کرد هنگامی که مردم مرا تکذیب می‌کردند و در اموال خود با من مواسات کرد، وقتی مردم مرا محروم ساختند و خدا از او فرزندانی روزی من کرد و از زنان دیگر محروم فرمود.

وی با اشاره به نقش حضرت خدیجه (س) در گسترش اسلام افزود: کانون اولیه اسلام با مدیریت داخلی یک زن که به حمایت از شوهر خود در مرحله اول با ایمان خود و در مرحله دوم با مدیریت عاطفی  امور را سامان داد. در گام سوم نیز اموال و دارایی را سرمایه این کانون قرار داد. این حرکت و اقدام هم بی‌نظیر است. در واقع این مجموعه کوچکی که با محوریت  حضرت خدیجه (س) و رفتارهای یشن  شکل گرفت، برای همه بانوان می‌تواند درس باشد.

بانویی که فرشته به او سلام رساند

این استاد حوزه درباره فضیلت‌های حضرت خدیجه (س) تصریح کرد: آیاتی از قرآن در شأن ایشان ودلالت بر منزلت و فضیلت حضرت خدیجه (س) است، از جمله آیاتی از سوره ضحی که فرمود «فوجدک عائلا فاغنی»؛ خداوند تو را بی‌نیاز کرد، وقتی فقیر بودی، مفسران نوشته‌‌اند خدا با مال خدیجه، رسول خدا را بی‌‌نیاز کرد. از دیگر فضیلت‌های خدیجه (س) است که مأمور خداوند به او سلام می‌دهد یا اینکه امام حسین (ع) در کربلا مقابل دشمن فرمود: «هَلْ تَعْلَمُونَ أَنَّ جَدَّتِی خَدِیجَةُ بِنْتُ خُوَیلِدٍ أَوَّلُ نِسَاءِ هَذِهِ الْأُمَّةِ إِسْلَاما» و امام سجاد (ع) نیز فرمود: «جَدَّتِی خَدِیجَةُ زَوْجَةُ نَبِیکمْ»؛ مادربزرگ من خدیجه همسر پیامبر شماست، مباهات ائمه (ع) به مادری چون خدیجه فضیلتی بی‌شمار است.

وی درباره الگوگیری زنان از حضرت خدیجه (س) در زمینه اقتصادی ادامه داد: بانوان می‌توانند مانند خدیجه از دارایی خود در امر تولید و امور فرهنگی از داخل حریم خانه و ضمن نقش تربیتی در خانه فعالیت تجاری بزرگ داشته باشند. خدیجه با دارایی خود فعالیت غیر مستقیم داشت، البته برای حضور و فعالیت فرهنگی بانوان در جامعه امروزی محدودیتی وجود ندارد. فعالیت در مشاغل مربوط به زنان اتفاقاً خیلی مثبت است. بانوان در آموزش‌‌های دینی و تقویت کانون‌‌های معنوی موفقیت بیشتری دارند. چنان که در جنگ تحمیلی بانوان در پشت جبهه نقش مهمی در اداره جنگ داشتند.

حجت‌الاسلام حسنلو خاطرنشان کرد: یکی از ارکان مهم حفظ، استقرار وگسترش دین اسلام زنان هستند، بدون پشتیبانی بانوان تمدن بشری می‌لنگد، تمام امور با همکاری و یاری زنان قابل پیشرفت است. چنانچه اگر یک مرد بزرگی در جامعه نقش ایفا کرد، به یقین تربیت، حمایت و دعای یک مادر را در پشت صحنه می‌توان یافت.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: حضرت خدیجه تاریخ اسلام پیامبر اکرم ص دین اسلام ماه رمضان حجت الاسلام حضرت خدیجه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۸۹۲۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کسانی که اعتمادبه‌نفس آن‌ها نمایشی است، این رفتارها را دارند

اعتمادبه‌نفس، ویژگی‌ای است که همه‌ ما آن را تحسین می‌کنیم و آرزوی داشتنش را داریم.

به گزارش روزیاتو، اما بسیاری از ما برای دستیابی به آن به این جمله‌ معروف عمل می‌کنیم که «تا وقتی که نتوانسته‌ای چیزی را به واقعیت تبدیل کنی، به آن وانمود کن»؛ بنابراین تعجبی ندارد که در بحث اعتماد به نفس بسیاری از اوقات واقعیت آن چیزی نیست که به نظر می‌رسد. گاهی در زیر آن تصویر مطمئن به خودی که از یک شخص می‌بینیم، در حقیقت، فردی مردد به خود و طالب تأیید دیگران وجود دارد.

با این حال، تشخیص این موضوع ساده نیست. حتی کسانی که بسیار بااعتماد به نفس به نظر می‌رسند هم ممکن است در جنگی درونی درگیر باشند که ما از آن به کلی بی خبریم.

پس از کجا می‌توانیم متوجه این موضوع شویم؟ چند رفتار هست که این افراد اغلب از خود نشان می‌دهند.

در ادامه با آن‌ها آشنا خواهیم شد.

۱- کمالگرا هستند

تصور کنید که با یکی از همکاران تان که به داشتن اعتماد به نفس بالا معروف است، بر روی پروژه‌ای کار می‌کنید. به نظر می‌رسد که او همه چیز را تحت کنترل دارد و همیشه کاری عالی از خود ارائه می‌دهند.

با این حال، در این همکاری نزدیک متوجه می‌شوید که او زمان زیادی را صرف بررسی کار خود، اصلاح ریزترین جزئیات و نگرانی برای نقص‌های جزئی‌ای می‌کند که کس دیگری متوجه آن‌ها نمی‌شود.

شاید عجیب به نظر برسد، اما این حد از کمالگرایی اغلب می‌تواند نشانه‌ی این باشد که یک شخص در ظاهر بااعتماد به نفس، اما در درون به دنبال تأیید دیگران است.

روانشناسان علت کمالگرایی را مطمئن نبودن از خود و ترس از تأیید نشدن، تمسخر شدن و طرد شدن می‌دانند.

به عقیده‌ی آن ها، فشار‌های درونی مانند میل به جلوگیری از شکست یا قضاوت منفی، افراد را به کمالگرایی سوق می‌دهد.

دلیل کمالگرایی گاهی می‌تواند تلاش برای اثبات ارزشمندی خود به دیگران و به دست آوردن تأیید آن‌ها باشد. نیاز به انجام بی عیب و نقص همه چیز ممکن است ریشه در ترس از قضاوت یا نقد شدن داشته باشد. افراد کمالگرا با مطمئن شدن از بی نقص بودن ریزترین جزئیات، امیدوارند که جلوی هر گونه بازخورد منفی‌ای که می‌تواند اعتماد به نفس آن‌ها را درهم بشکند را بگیرند؛ بنابراین اگر با شخصی رو به رو شدید که بااعتماد به نفس به نظر می‌رسید، اما وسواسی و سختگیر بود، ممکن است معنایش این باشد که اعتماد به نفس او صرفاً ظاهری است.

۲- همیشه پیش از تصمیم گیری به نظر دیگران نیاز دارند

تا به حال شخصی را دیده اید که با وجود اینکه بااعتماد به نفس به نظر می‌رسد، اما دائماً دنبال نظر یا تأیید دیگران است؟

همانطور که احتمالاً حدس زده اید، این نشانه‌ی ظریف، اما رایجی از مطمئن نبودن از خود است.

این نیاز به نظر یا تأیید دیگران می‌تواند در مورد شغل، تصمیمات یا حتی ظاهر باشد.

گرچه لزوماً چیز بدی نیست، چون همه‌ی ما گاهی به اندکی تأیید دیگران نیاز داریم. اما اگر این امر تبدیل الگویی مداوم شود، ممکن است به نیازی عمیق‌تر برای تأیید شدن اشاره داشته باشد.

۳- انتقادپذیر نیستند

برای بسیاری از افراد پذیرش انتقاد کاری دشواری است، اما نه لزوماً به این خاطر که آن‌ها نیازی به بهبود و اصلاح در خود نمی‌بینند، بلکه به این دلیل که در درون شان از هر انتقادی که ممکن است مؤید ترس آن‌ها از به اندازه‌ی کافی خوب بودن باشد، واهمه دارند.

روانشناسان می‌گویند کسانی که اعتماد به نفس بسیار پایینی دارند، حساسیت شدیدی به هر نوعی از انتقاد، اصلاح یا نصیحت و توصیه دارند، حتی اگر چیزی که می‌گویید سازنده و کاملاً درست باشد.

۴- دائماً در شبکه‌های اجتماعی پست می‌گذارند

همه‌ی ما گهگاه به اندکی تحسین و تأیید دیگران نیاز داریم.

با این حال، برخی افراد به ظاهر بااعتماد به نفس، میل ناسالمی به این امر دارند؛ و اگر بخواهند که همیشه بااعتماد به نفس به نظر برسد، نمی‌توانند از همه‌ی اطرافیان شان طلب تأیید کنند. چرا که باعث برملا راز درونی شان می‌شود؛ بنابراین چطور باید این مشکل را حل کنند؟

احتمالاً با کمک بی نقص‌ترین وسیله‌ی ساخته شده تاکنون برای دریافت تأیید دیگران یعنی شبکه‌های اجتماعی.

شبکه‌های اجتماعی باعث عادی شدن رفتار‌های تأیید طلبانه‌ی نسبتاً ناسالم شده اند.

مادربزرگ خود را در جوانی تصور کنید که با وسواس زیادی عکسی از خود تهیه کند و نسخه‌های زیادی از آن عکس را با همراه این یادداشت برای تمام دوستانش ارسال کند: «دوستش داری؟ لطفاً باخبرم کن.»

عجیب به نظر می‌رسد، درست است؟ اما این در واقع همان کاری است که بسیاری از افراد امروزه در دنیای دیجیتال انجام می‌دهند.

شبکه‌های اجتماعی به ویژه برای کسانی که در درون شان به دنبال تأیید دیگران هستند می‌تواند فضایی برای دستیابی به این هدف فراهم کند. آن‌ها ممکن است که دائماً درمورد موفقیت ها، ماجراجویی‌ها یا حتی اتفاقات روزمره شان پست بگذارند، به این امید که بتوانند لایک و کامنت و شِیر دیگران را به دست آورند.

با این حال، روانشناسان معتقدند این امر می‌تواند باعث تشدید رفتار‌های تأیید طلبانه و تلاش‌های ناسالم برای گرفتن تأیید دیگران شود. به علاوه، این تأیید طلبی‌های افراطی مشکل اصلی و ریشه‌ای فرد را برطرف نمی‌کند، چرا که تأییدی که شخص به این شیوه از دیگران دریافت می‌کند، تأییدی بیرونی است.

پژوهش‌ها هم ارتباط میان فعالیت بیش از اندازه در شبکه‌های اجتماعی با پایین بودن اعتماد به نفس را اثبات کرده است؛ بنابراین اگر با شخصی مواجه شدید که دائماً در شبکه‌های اجتماعی پست می‌گذارد، این امر ممکن است نه صرفاً میل او به اشتراک گذاری، بلکه شیوه‌ی او برای دریافت تأیید دیگران باشد.